تو آمدی که بفهـمیم کارمان لنگ است            میان ما و حـقیقت هزار فرسنگ است

به طرز پـرچـم بـالای گـنـبدت گـفـتـی            که رنگ خون خداوند سرخ پُر رنگ است

تو آمدی که ز صلـح حـسن دفـاع کنی            حسین ذهن من اما همیشه در جنگ است

گلوی اصغر تو قطره قـطره ثابت کرد            که باغ گل بشود غنچه‌ای که دل، تنگ است

غلط شنید تو را گوش های کر یک عمر            وگرنه ذکر تو موسیقی‌اش خوش آهنگ است

چـگـونه بـگـذرد از این مسـیـر، آئـیـنه            که دامن همۀ کودکان پُراز سنگ است

به مکـتبی که شروعش هدایت حُر شد            کلاس غیرت عباس، آخرین زنگ است

به ضرس قاطع کرب و بلا جهان فهمید            برای شیعه حسین اسم نیست، فرهنگ است